درآمد‌های حاصل از صادرات نفت بخش مهمی از بودجه سالانه کشور ایران را تشکیل می‌دهد و از آنجایی‌که مالیات‌ها به‌عنوان اصلی‌ترین شکل‌دهنده رابطه دولت و شهروندان یک کشور به‌شمار می‌آیند میزان پاسخگویی دولت‌ها به میزان اتکای آنها به پرداخت‌کنندگان مالیات بستگی دارد. وفور منابع طبیعی و درآمدهای باد‌آورده ناشی از آن احتمالا این رابطه را دچار تضعیف می‌کند. از این رو، در این پژوهش تلاش شده تا تأثیر عوامل موثر بر درآمدهای مالیاتی از دریچه فرضیه مشهور نفرین منابع طبیعی مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس داده‌‌های موجود هنگام افزایش درآمدهای نفتی میزان وابستگی دولت به درآمدهای مالیاتی کاهش می‌یابد، از این رو افزایش سهم نفت در بودجه دولت و نوسان‌های درآمد حاصل از آن یکی از عوامل اثرگذار بر سیستم مالیاتی می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر درآمد‌های نفتی بر سیاست‌های مالی در ایران طی سال‌های (1387-1357) در قالب یک مدل خطی است. یافته‌ها‌ی تحقیق حاکی از آن است که ثروت‌های بادآورده ناشی از منابع نفتی نیاز به مالیات‌گیری را کاهش می‌دهد و کارایی سیستم مالیاتی را پایین می‌آورد. .