با توجه به موقعیت ممتاز منطقه 12 تهران در میان سایر مناطق شهر که به دلیل وجود بازار سنتی در آن است، در این مقاله سعی شده است تا شناختی از تکدی­گری در این منطقه از تهران با نگاهی خاص به جنبه­های اقتصادی موضوع صورت گیرد. روش تحقیق از نوع پیمایشی بوده، داده­ها به روش میدانی و با ابزار پرسشنامه جمع­آوری می­شوند و تفسیر یافته­ها به روش تحلیل درصدهای فراوانی انجام می­گردد. شواهد به دست آمده نشان می­دهد که با افزایش سطح آموزش، نسبت متکدیان رو به کاهش می­گذارد که خود مهر تأییدی بر تأثیر عدم برخورداری از آموزش در ایجاد این معضل اجتماعی است. علاوه بر این، فقر، بیماری و بیکاری به ترتیب به عنوان مهم­ترین علل مؤثر بر بروز تکدی­گری در سطح منطقه شناخته شدند. این بررسی نشان می­دهد که زنان بخش قابل توجهی از متکدیان منطقه12 تهران را تشکیل می­دهند (49/50 درصد) و در مقایسه با مردان، از سهم بالاتری در گروه‌های سنی جوان برخوردارند که با توجه به حضور در بازار و مناطق پر رفت‌وآمد و پر کسب‌وکار، پیامد مخاطره‌آمیزی را در پی خواهد داشت.
در حالی که مشخص گردید اکثر متکدیان تمایل به اشتغال با درآمد معادل تکدی­گری دارند، معلوم شد که درآمد متوسط ماهانه متکدیان منطقه بسیار نزدیک به دستمزد حداقلی است که توسط دولت تعیین گردیده است. مجموعه این یافته‌ها، راهکارهایی را برای کنترل و تعدیل این پدیده و آسیب­های اجتماعی مترتب بر شیوع آن در سطح منطقه ارائه می‌دهد. مثلاً افزایش حداقل دستمزد در سطحی بسیار فراتر از درآمد تکدی­گری، می­تواند یک راه حل سیاستی قابل اجرا باشد.