هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر دوره‌های تجاری بر نابرابری درآمد در ایران طی دوره‌ی زمانی 1394-1348 است. به این منظور نخست یک مدل با حضور متغیرهای اساسی مؤثر بر نابرابری درآمد در کنار متغیر دوره‌های تجاری طراحی شده است. سپس دوره‌های تجاری توسط سه فیلتر: هودریک پرسکات (HP)، باکستر کینگ (BP) و کریستیانو فیتزجرالد (CF) استخراج شده‌اند. در آخر نیز رابطه بلندمدت بین متغیرهای مدل به‌ وسیله روش خودرگرسیون با وقفه‌های توزیعی (ARDL) برآورد شده است. نتایج حاکی از تأثیر منفی دوره‌های تجاری بر شاخص‌های نابرابری درآمد در ایران است؛ به این معنا که در دوره‌های رونق اقتصادی، نابرابری درآمد کاهش و در دوره‌های رکود اقتصادی این نابرابری افزایش یافته است. بر این اساس لزوم به‌کارگیری سیاست‌های مناسب، به‌خصوص در دوران رکود اهمیت بسیاری دارد؛ تا بتوان از این طریق آسیب‌پذیری طبقات پایین جامعه را در این دوران کنترل کرد. بر اساس سایر نتایج، متوسط سال‌های تحصیل شاغلان و سهم مخارج دولت از تولید ناخالص داخلی، اثر برابرگر و درآمد سرانه و تورم، اثر نابرابرگر در توزیع درآمد در ایران داشته است.