تیرلوال در سال 1979 با ارائه مدلی موسوم به مدل رشد تعادلی تراز پرداختها (BOPE)، ادعا نمود که رشد تقاضا توسط کسری تراز پرداختها مهار شده و بدین ترتیب دستیابی به نرخ رشد اقتصادی بیشتر محدود خواهد شد. عطف توجه در بررسی قانون تیرلوال با استناد به نقش بارز صادرات نفت در تأمین منابع ارزی و نقش خطیر این منابع در رخدادهای تراز پرداختها در کشورهای نفتی از جمله ایران است. هدف در مطالعه حاضر در گام نخست، اعتبارسنجی فرم گسترده مدل تیرلوال موسوم به مدل رشد تعادلی(/ مقید) تراز پرداختها در اقتصاد ایران، طی دوره (1396-1360)، با استفاده از رویکرد فیلتر کالمن در قالب یک برآورد زمان-متغیر (TVP) است. مدلهای با پارامترهای زمان-متغیر قادر است تغییرات موجود در ویژگیهای ساختاری اقتصاد را که ممکن است بر روی کششهای تجاری تاثیر داشته باشد را در نظر گرفته و در مدل لحاظ نماید. در گام دوم با هدف بررسی عوامل تعیینکننده نرخ رشد BOPE در اقتصاد ایران به اثرگذاری 10 متغیر توضیحی مرتبط در دوره فوق با بهرهگیری از تکنیک میانگینگیری بیزین (BMA) اقدام شده است. مزیت این رویکرد در بهبود تخمین میانگین و غلبه بر مشکل عدم اطمینان ناشی از تصریح مدل و عدم ثبات ضرایب است. نتایج مطالعه حاکی از آن است که به طور کلی قانون تیرلوال برای اقتصاد ایران دارای اعتبار نبوده و تراز پرداختها محدودکننده رشد اقتصادی در ایران نیست. همچنین در راستای عوامل اثرگذار بر رشد تعادلی تراز پرداختها، این مطالعه نقش ترکیب تقاضای کل را به عنوان نیروی محرکه اصلی، هم در اثرات مستقیم آن بر کشش درآمدی واردات و هم در اثرات غیرمستقیم بر رشد صادرات از طریق تجمع سرمایه، به ویژه سرمایهگذاری داراییهای ثابت، برجسته مینماید.
Mohebbinia F, Samsami H, Hosseini M. Long-Run Growth of IRAN's Economy from the Lens of Export-Led Growth Model (Application of the Time-Varing Approach). qjfep 2021; 9 (35) :33-69 URL: http://qjfep.ir/article-1-1257-fa.html
محبی نیا فهیمه، صمصامی حسین، حسینی مائده. رشد بلند مدت اقتصاد ایران از نگاه مدل رشد صادرات محور (کاربردی از رهیافت پارامتر زمان- متغیر). فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. 1400; 9 (35) :33-69