پس از بحران مالی اخیر بیشتر توجهها به مسئله بزرگ بودن برای ورشکستگی در بانکها بوده است و نقش این موضوع در ایجاد بحران بسیار زیاد ارزیابی شده است. مساله نظارت و قانونگذاری بانکی نشاندهنده این واقعیت است که اندازه بانک و پیچیدگیهای ساختار سازمانی نقش اساسی در بروز بحرانهای بانکی دارد. البته بروز ورشکستگی یا احتمال رخداد آن در بانکهای بزرگ میتواند به مثابه یک شوک در بازارهای مالی محسوب شده و رقابت در میان بانکها برای عدم پیروی از ساختارهای مناسب مدیریت ریسک و حاکمیت شرکتی افزایش دهد. این مقاله به بررسی اندازهگیری تأثیرات ورشکستگی غیر ممکن بر سپردهگذاران بانکی میپردازد.
از آنجایی که مقررات نظارتی مالی جدید قصد دارد با اصطلاح ورشکستگی غیر ممکن مقابله کند، بررسیهای مداوم مزایای هزینه تأمین مالی ورشکستگی غیر ممکن میتواند به عنوان امتیازی به منظور اعمال تلاشهای اصلاحی مورد استفاده قرار گیرد.این مقاله به بررسی و تعریف اصطلاح ورشکستگی غیر ممکن در میان بانکهای کشور پرداخته و رابطه آن را با سپرده در هر بانک مورد بررسی قرار میدهد. مطابق با نتایج تحقیق، بانکهای بزرگ بیشتر از بانکهای کوچک توانستهاند بر سپردهگذاران و جذب منابع مالی از طریق سپردهها در شبکه بانکی کشور اقدام نمایند. برای بررسی مساله ورشکستگی غیرممکن بانکها از متغیر دامی بانکهای بزرگ نیز استفاده شده است. این متغیر کیفی نشان دهنده پنج بانک بزرگ کشور از نظر داراییها در سیستم بانکی کشور است. مطابق با نتایج بدست آمده این متغیر دارای تاثیر مثبت و معنی دار بر سپردهگذاران بانکی بوده و دارای ارتباط مستقیم بر رشد سپردهها خواهد داشت.
shahchera M, noorbakhsh F. The Effects of Too-Big-to-fail Banks on Depositors' Behavior. qjfep 2020; 8 (31) :113-137 URL: http://qjfep.ir/article-1-987-fa.html