دریکاقتصادمبتنیبردانش، گسترش دانشو مهارتهابهنوآوریمنجرمیشودکهاینخودسبب افزایشبهرهوری،افزایشدرآمدهاوکاهشبیکاریخواهدشد؛ بنابراینباتوجهبهاهمیتبهکارگیریدانشدربهبودشرایط اقتصادی،مقالهحاضرتلاشکردهاست اثر اقتصاد دانشبنیان بر کنترل بیکاری را در ایران با استفاده از دادههای سری زمانی سالانه، طی دوره زمانی - و با استفاده از مدل خودرگرسیونی با وقفههای گسترده(ARDL) مورد آزمون و تحلیل قرار دهد. نتایج نشان میدهد که بین محورهای مختلف اقتصاد دانشبنیان (رژیمهای اقتصادی و نهادی، زیرساختهای فناوری اطلاعات و ارتباطات و سیستم ابداعات و نوآوری) و بیکاری رابطه بلندمدت برقرار بوده است. شاخصهای رژیمهای اقتصادی و نهادی و زیرساختهای فناوری اطلاعات و ارتباطات مطابق انتظار تأثیر منفی و معنیداری بر بیکاری داشته است. شاخص سیستم ابداعات و نوآوری تأثیر مثبت و معنیداری بر بیکاری دارد. شاخص آموزش و توسعه منابع انسانی تأثیری بر بیکاری در این دوره مورد مطالعه ندارد. همچنین ضریب ECM منفی و کوچک است و لذا سرعت تعدیل انحراف از کوتاهمدت به بلندمدت کند است.
ebadi A, Farahanifard S, Adeli O. Knowledge-based economy central role in controlling unemployment. qjfep 2019; 7 (25) :129-150 URL: http://qjfep.ir/article-1-686-fa.html
عبادی امیر، فراهانی فرد سعید، عادلی امیدعلی. نقش محوری اقتصاد دانش بنیان در کنترل بیکاری. فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. ۱۳۹۸; ۷ (۲۵) :۱۲۹-۱۵۰