رشد اقتصادی از مهمترین اهداف سیاستگذاری اقتصادی است؛ اما منافع آن لزوماً به طور متناسب به دهک های پایین جمعیت که متکی بر درآمد نیروی کار هستند نمی رسد. بر این اساس، پژوهش حاضر دستمزدمحوری طرف عرضه اقتصاد ایران را با استفاده از داده های سری زمانی 1343-1396 بررسی می کند. یافته ها نشان داد که رشد سرانه جبران خدمات نیروی کار تأثیر مثبت و معنی داری بر رشد اقتصادی دارد. بهعلاوه، آزمون های علیت تأیید می کنند که اگر تولید به سمت کاربرتر شدن (افزایش سهم نیروی کار) پیش رود، منافع رشد اقتصادی مستقیماً به طبقات پایین اصابت کرده و ضریب جینی کاهش می یابد. بنابراین استراتژی رشد پایدار دستمزدمحور برای اهداف دوگانه افزایش سطح درآمد و کاهش نابرابری درآمد مطلوب است. بدین منظور ساختار تولیدی متکی بر فراوانی نسبی نیروی کار و بخش های کاربر دارای مزیت نسبی کمک خواهد کرد که بخش خارجی اقتصاد، دستمزدمحور شود و بتواند چرخه تقاضای دستمزدمحور- عرضه دستمزدمحور ایجاد کند.
Roghaye H, Hajamini M, Yavari K. The Relationship among Factor Intensities, Wage-led Economic Growth and Income Inequality in the Iranian economy. qjfep 2021; 8 (32) :73-101 URL: http://qjfep.ir/article-1-1183-fa.html
حبیبی رقیه، حاج امینی مهدی، یاوری کاظم. رابطه شدت عوامل تولید، رشد اقتصادی دستمزدمحور و نابرابری درآمدی در اقتصاد ایران. فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. 1399; 8 (32) :73-101