هدف محوری پژوهش حاضر تعیین سطح آستانه ساختار مالکیت و ارتباط سهم مالکان نهادی با اجتناب مالیاتی در شرکت‌های بورسی است. بدین منظور داده‌های 110 شرکت بورس اوراق بهادار تهران به روش نمونه‌گیری هدفمند در بازه زمانی 1399-1390 انتخاب و آزمون فرضیات و ارتباط بین متغیرهای مذکور با استفاده از تکنیک رگرسیون انتقال ملایم پنلی (PSTR) انجام شده است. نتایج پژوهش بیانگر آن است که در سطوح مختلف سهم سهامداران نهادی رابطه خطی بین متغیرهای تحقیق تأیید نمی‌شود و با افزایش سهم سهامداران به عنوان متغیر انتقال تا سطح 54/27 میزان تمایل شرکت‌ها برای مشارکت در اجتناب مالیاتی افزایش یافته و با گذر از این مقدار کاهش می‌یابد. در مجموع، نتایج مربوط به ارزیابی رابطه ساختار مالکیت و اجتناب مالیاتی مؤید آن است که در شرکت‌های فعال بورس اوراق بهادار تهران رابطه U معکوس بین متغیرهای تحقیق تأیید می‌شود؛ به‌گونه‌ای که قبل از سطح آستانه تأثیر متغیر مستقل بر وابسته افزایشی و پس از آن کاهشی بوده است. ازاین‌رو پایش مداوم اندازه شرکت و سهم سهامداران نهادی جهت تعیین سطح مناسب ساختار مالکیت، ممانعت از تسلط مدیران و سهامداران دولتی و شبه‌دولتی بر بازار سرمایه و کاهش تضاد منافع مدیران و سهامداران پیشنهاد می‌شود.
