الهام فتح الهی، محمد علیزاده،
دوره ۱۱، شماره ۴۱ - ( ۳-۱۴۰۲ )
چکیده
در دو دهه گذشته، کشورهای در‌حال‌توسعه، گام‌های بلندی در جهت دستیابی به آموزش پایه برداشته‌اند. با این حال، فرصت‌های آموزشی تا حدی به دلیل تخصیص ناهنجار منابع آموزشی، نابرابر باقی می‌ماند. علاوه بر این، استفاده ناکارآمد از بودجه عمومی برای آموزش، اثربخشی برنامه‌ها برای گسترش دسترسی و بهبود نتایج یادگیری را به خطر می‌اندازد. لذا این مقاله از رویکرد خودرگرسیون با وقفه توزیعی برای بررسی تأثیر مخارج آموزشی بر عملکرد آموزش ابتدایی در استان‌های ایران، استفاده می‌کند. نتایج برآورد بلندمدت برای سال‌های ۱۳۹۸-۱۳۸۵ نشان می‌دهد که همه متغیرها تأثیر معنی‌داری بر میزان تکمیل ابتدایی و با نشانه‌های مورد انتظار در استان‌های ایران دارند. ضرایب برآورد شده مدل تصحیح خطای کوتاه‌مدت برای تمامی متغیرهای توضیحی منفی، معنادار و با سرعت تعدیل (۲۳/۰-) است که نشان‌دهنده سرعت اصلاح هرگونه عدم تعادل در کوتاه‌مدت است. با توجه به نتایج تحقیق، دولت ایران باید به‌شدت به ترویج سیاست بهبود کیفیت آموزش در مدارس ابتدایی و همچنین ترویج عدالت و انصاف در توزیع بودجه آموزش و پرورش و سایر منابع آموزشی بپردازد. بهبود و افزایش سطح مخارج دولت بر آموزش یک برنامه کلیدی در افزایش نرخ تکمیل ابتدایی، کاهش نرخ ترک تحصیل و افزایش کیفیت آموزش است. همچنین یک برنامه کاهش فقر و درآمدزایی دولتی می‌تواند به طور قابل‌توجهی والدین را به ثبت‌نام فرزندان خود در مدارس تشویق کند.
