در این مقاله، بر اساس رویکرد رجحان زمانی جامعه نرخ تنزیل اجتماعی برای ایران برآورد شده است تا در محاسبه هزینه فرصت وجوه عمومی خرج شده توسط دولت و همچنین ارزیابی پروژه‌های اجتماعی-اقتصادی، مورد استفاده قرار گیرد. قبلاً نرخ تنزیل اجتماعی برای مناطق شهری ایران توسط عبدلی (۱۳۸۸) برآورد شده است ولی با توجه به حساسیت موضوع و اهمیت این نرخ در تخصیص وجوه دولتی و به دلیل تأثیر رکود تورمی اخیر در ساختار مصرفی جامعه، پارامترهای تشکیل‌دهنده این نرخ، نیاز به برآورد دوباره دارند که در این تحقیق انجام شده است. ضمناً وجه تمایز دیگر این تحقیق با مقاله عبدلی، جامعه آماری و مبنای نظری آن می‌باشد که این تحقیق در رابطه با کل کشور است و در ارتباط با مبنای نظری نرخ رجحان زمانی جامعه، مباحث تکمیلی ریاضی، ارائه شده است. مطابق رویکرد مذکور، اجزای نرخ تنزیل اجتماعی عبارتند از: نرخ رشد مصرف سرانه حقیقی، کشش مطلوبیت نهایی مصرف و نرخ تنزیل (بر اساس نرخ مرگ‌ومیر). با توجه به داده‌های سری زمانی ۱۳۹۰-۱۳۶۱، شکل کامل نرخ تنزیل اجتماعی، ۱۲/۵ درصد استخراج می‌شود که قابل اتکا است و می‌توان از آن در تحلیل‌های هزینه-فایده کشور استفاده کرد.