یونس نادمی، ناهید بهاروند،
دوره ۶، شماره ۲۴ - ( فصلنامه سیاست های مالی و اقتصادی ۱۳۹۷ )
چکیده
رشد اقتصادی یکی از مهم‌ترین شاخصهای اقتصاد کلان هر کشوری است که تداوم آن برای سالیان طولانی یکی از شروط لازم دستیابی به توسعه اقتصادی محسوب میشود. بدین منظور هدف از این مقاله مدل‌سازی عوامل مؤثر بر رشد اقتصادی ایران در بازه زمانی ۱۳۵۲-۱۳۹۳ با مدل مارکوف سوئیچینگ گارچ است. نتایج برآورد مدل نشان داده است که رشد اقتصادی دارای دو رژیم با میانگین بالا و پایین است و همچنین نوسانات رشد یا واریانس شرطی رشد نیز دارای دو رژیم بالا و پایین است. همچنین اندازه دولت تأثیری غیرخطی و آستانهای بر رشد اقتصادی ایران داشته است و حد آستانه برآورد شده ۵/۲۲% بوده است. علاوه بر آن متغیرهای درجه باز بودن اقتصاد، رشد تشکیل سرمایه، سرمایه انسانی، شاخص توسعه مالی و نسبت درآمدهای نفتی به تولید ناخالص داخلی همگی تأثیری مثبت و معنیدار بر رشد اقتصادی کشور داشتهاند. نهایتاً رشد جمعیت فعال تأثیری مثبت اما بیمعنی بر رشد اقتصادی کشور داشته است.
