گسترش روابط اقتصادی و تجاری، تجار و شرکتها را به معاملات فرامرزی بیش از گذشته سوق است. در این شرایط وقوع مالیات مضاعف امری اجتنابناپذیر خواهد بود. از این رو دولتها میکوشند تا افزون بر اقدامات یکجانبه، با موافقتنامههای بینالمللی اجتناب از اخذ مالیات مضاعف درصدد رفع یا کاهش مالیات مضاعف باشند. مسئله مهم و پیش رو در نظر گرفتن منافع هر یک از دول و مؤدیان آنها است؛ لذا با توجه به گسترش روابط پیش رو و نیز اهمیت جنبه اقتصادی موافقتنامه مبادرت به رتبهبندی کشورها بر اساس شاخصهای مبادلات بازرگانی، نسبت درآمدهای مالیاتی به تولید ناخالص داخلی، سرمایهگذاری مستقیم خارجی، فاصله بین کشورها و ثبات سیاسی با استفاده از روش تاپسیس شده است. نتایج حاکی از آن است که تعداد زیادی از کشورهایی که با آنها موافقتنامه اجتناب از اخذ مالیات مضاعف وجود دارد، رتبههای پایینتری را در اولویتبندی به خود اختصاص دادهاند.