در مورد تعریف کارآفرینی دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد. شین و ونکاتارامان کارآفرینی را به‌صورت کشف، ارزیابی و بهره‌برداری از فرصت‌ها معرفی می‌نمایند، و شومپیتر معتقد است که کارآفرینی تخریب خلاق و نوآوری در امور جاری است. اما اکثر دانشمندان حوزه کارآفرینی اتفاق‌نظر دارند که کارآفرینی عامل اصلی توسعه اقتصادی محسوب می‌گردد. در سال‌های اخیر با رشد مطالعات در حوزه پژوهش کارآفرینی، توسعه کارآفرینی به یکی از عوامل شناخته‌شده در پویایی محیط کسب‌وکار و توسعه اقتصادی کشورها تبدیل‌شده است. ایران در طی سالیان اخیر در شرایط تحریم، خود را در وضعیت خودکفایی و کشف و ارزیابی و بهره‌برداری از فرصت‌های داخلی قرارداده و هم‌اکنون با از بین رفتن تحریم‌های بین‌المللی فرصت‌های بیشتری در راستای توسعه کارآفرینی پیش ‎روی کارآفرینان قرار خواهدگرفت. تأکید مقاله حاضر بر ارائه چارچوبی مفهومی در جهت مشخص کردن نقش سیاست‌های دولت در بهره‌برداری از فرصت‌های کارآفرینانه و تسهیل فعالیت‌های کارآفرینانه است. این تحقیق دارای ماهیت مروری بوده و از بررسی، تحلیل و جمع‌بندی اسناد، متون و مبانی نظری مربوطه جهت ارائه چارچوب نظری بهره گرفته است. یافته‎ها حاکی از آن است که سیاست‎های دولتی می‎تواند در حوزه‎های مختلفی مانند اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و یا آموزشی بر فرایند بهره‎برداری از فرصت‎های کارآفرینانه تأثیرگذار باشد.