در این مطالعه با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‌ها به اندازه‌گیری کارایی و مقایسه رشد بهره‌وری شعب بانک ملی ایران در استان کرمان طی سال‌های 1389 تا 1391 پرداخته شده است. جهت دستیابی به این مقصود شعب مختلف با توجه به درجه‌بندی بانک در چهار گروه؛ گروه یک شامل شعب درجه 1 و 2، گروه دو شامل شعب درجه 3، گروه سه شامل شعب درجه 4 و گروه چهار شامل شعب درجه 5 و 6 قرار گرفتند و سپس میزان کارایی و رشد بهره‌وری شعب مختلف در هر کدام از گروه‌ها محاسبه شد. نتایج نشان می‌دهد که متوسط رشد بهره‌وری طی سال‌های مذکور برای شعب گروه یک، دو، سه و چهار به‌ترتیب 6- ، 9-، 8- و 1- درصد می‌باشد، همچنین میزان متوسط کارایی فنی با رویکرد نهاده‌گرا و فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس در گروه‌های1، 2،3و4 به‌ترتیب 99، 77، 87 و91 درصد است؛ یعنی با اصلاح شیوه‌های مدیریت در مورد ترکیب مناسب در استفاده از نهاده می‌توان با سطح کنونی ستاده‌های شعب به‌ترتیب کاهش 1،23،13و9 درصدی در سطح استفاده از نهاده‌ها در گروه‌های چهارگانه را داشت. نتایج حاصل از تحلیل بازدهی نسبت به مقیاس نشان می‌دهد در شعب چهارگانه به‌ترتیب 50، 80، 63 و 65 درصد شعب دارای بازدهی فزاینده به مقیاس بوده که بیانگر این است اکثریت شعب بانک ملی در استان کرمان برای کاهش ناکارایی ناشی از مقیاس خود باید ظرفیت تولید خود را بالا ببرند.