هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین پیچیدگی اقتصادی و رقابتپذیری با استفاده از دادههای تابلویی در نمونهای شامل 39 کشور نوظهور از سال 2002 تا 2018 است. نتایج آزمون علیت گرنجری دومیترسکو و هورلین (2012) حاکی از وجود علیت دوطرفه بین پیچیدگی اقتصادی و رقابتپذیری است؛ به این مفهوم که میزان پیچیدگی اقتصاد بالاتر به کشورها کمک میکند تا سطح متوسط رقابتپذیری خود را بهبود بخشند و برعکس. همچنین نتایج تخمین مدل با استفاده از برآوردگر گشتاورهای تعمیمیافته سیستمی (SYS-GMM) نشان میدهد که پیچیدگی اقتصادی، عاملی تعیینکننده در رقابتپذیری کشورها است. این نشان میدهد که پیچیدگی اقتصادی، فرصتهای قابل توجهی را برای مشاغل جدید از طریق ایجاد بخشهای جدید و محصولات جدید ایجاد میکند که از این طریق منجر به رقابت بیشتر و محیط پویاتر میشود. در عین حال، تأثیر متغیرهای رشد تولید ناخالص داخلی، حکمرانی خوب، نرخ ارز واقعی مؤثر، سرمایه انسانی و مخارج تحقیق و توسعه و بهرهوری عوامل تولید نیز بر میزان رقابتپذیری کشورها مثبت است. لذا ضرورت دارد که کشورهای نوظهور در راستای افزایش رقابتپذیری و توسعه اقتصاد دانشمحور، سیاستهای افزایش پیچیدگی اقتصادی در کنار سایر عوامل مؤثر بر رقابتپذیری را مد نظر قرار دهند.
Beigy A A, Khairandish M, Mohammadi khyareh M, Sarkhosh A. The Impact of the Economic Complexity Index on Competitiveness: A Study of Selected Emerging Countries. qjfep 2022; 10 (38) :7-38 URL: http://qjfep.ir/article-1-1293-fa.html
بیگی علی اکبر، خیراندیش مسعود، محمدی خیاره محسن، سرخوش سرا علی. تاثیر شاخص پیچیدگی اقتصادی بر رقابتپذیری: مطالعه کشورهای منتخب نوظهور. فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. 1401; 10 (38) :7-38