یکی از کاربردهای نظریه فشار بزرگ بیان میکند که رونق منابع طبیعیمیتواند نقشی به عنوان یک کاتالیزور برای توسعه کشورهای در حال توسعه داشته باشد. در این مطالعه این نظریه در 16 کشور در حال توسعه صادرکننده منابع طبیعی شامل: امارات، آرژانتین، بولیوی، برزیل، الجزایر، اندونزی، هند، ایران، کویت، لیبی، مکزیک، نیجریه، عمان، پاکستان، قطر و عربستان در دوره زمانی 1966 تا 2013 امتحان شد. در این مطالعه از آزمونهای ایم، پسران و شین (2003) و لوین، لی و چو (2002) برای آزمون پایایی متغیرها، از آزمونهای پسران (2004) و فریز (2004) به منظور بررسی خودهمبستگی مقطعی و از روش رگرسیونهای بهظاهر نامرتبط (SUR) برای برآورد مدل استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که در کشورهای امارات، آرژانتین، برزیل و مکزیک رونق منابع طبیعی به عنوان یک عامل ایجاد فشار بزرگ باعث افزایش رشد اقتصادی شده است، اما در کشورهای بولیوی، الجزایر، ایران و اندونزی رشد اقتصادی بعد از سالهای رونق کاهش معنیداری داشته است.
Natural Resources and Economic Growth:
An Examination of the Big Push Theory in Developing Countries
. qjfep 2018; 6 (21) :183-210 URL: http://qjfep.ir/article-1-856-fa.html
هادیان ابراهیم، میرهاشمی دهنوی* سید محمد. منابع طبیعی و رشد اقتصادی:
آزمون نظریه فشار بزرگ در کشورهای در حال توسعه
. فصلنامه سیاست های مالی واقتصادی. 1397; 6 (21) :183-210