با پررنگ‌تر شدن وظایف رفاهی و حمایتی دولت برای دهک‏های پایین درآمدی، نقش مخارج اجتماعی دولت در دستیابی به اهداف کلان و توسعه‏ای کشورها اهمیت پیدا کرده است. به همین دلیل، در این پژوهش به بررسی تأثیر مخارج اجتماعی دولت در زمینه آموزشی و بهداشتی بر فقر، درآمد سرانه و نابرابری درآمدی پرداخته شده است. بدین منظور سیستمهای معادلههای همزمان با استفاده از اطلاعات دوره زمانی 1357 تا 1399 و روش گشتاورهای تعمیمیافته برآورد شدهاند. نتایج برآوردهای مثلث رشد- فقر-نابرابری نشان میدهد که رشد اقتصادی در اقتصاد ایران با توجه به سطح نابرابری درآمدی، فقرزا بوده است. به‌علاوه، هزینه‌های صرف شده در امور آموزشی موجب کاهش فقر شده؛ در حالی که شاخص کمبود مخارج بهداشتی چنین تأثیری نداشته است؛ بنابراین تخصیص صحیح مخارج دولت می‏تواند روابط میان مثلث یادشده را به سمت رشد فقرزدا و ریشه‏کنی فقر پیش ببرد.